Söyleneceklerim Var

Kendimi şöyle bir gözden geçirme yanılgısı içine sokuyorum çok sık olmasa da arada bir diyebilecek kadar..Soruyorum kendime; en olması gerektiği gibimi emin olmadan, cevap verdiğim oluyor mu bilinmez…

Bazen çocukluk denilen geçmiş dönemlere ait anıların içinde geziniyorum belli belirsiz…parmaklıkların ardında kaldığım ve sular seller gibi olmasada epeycene gözyaşı akıtıp, sana değer veren en kutsal-en olması gereken varlığın kısa bir süre için bile olsa yokluğunu hissettiğim zamana gidiyorum. İlgili sürenin izafiyetinden bağımsız, akabinde kavuşuyorum, tanımsız bir duygu silsilesinin içinde…

Dönemi biraz daha geliştirip, varlığın kendini tanımlamaya başladığı bir evreye giriyorum...garip hareketler sergiliyorum, belki en olması gerektiği gibi belki de bir insandan hiç beklenmeyecek şekilde. Hırkayı yerden alıyor, iki basit savurma hareketiyle temizliyor, akabinde cevabına haiz olduğun suali yanıtlayacak olmanın haklı gururu ile ilerliyorum, tanımsız bir duygu silsilesinin içinde…

Günümüz denilen yakın döneme geliyorum..İlk iki devrede gerçekleşmiş olabilecek ve seni “tanımsız bir duygu silsilesi içine” sokabilecek olayların gerçekleşme evrelerini, bir çırpıda değil de, gerçekte epey bir süre alacak şekilde algılamaya devam ediyorum, arada bir diyebilecek kadar olan zaman içinde…

Soruyorum halen kendime nedir bu tanımsız denilen olgu; isim verilemeyen, duygudur deyip geçiştirdiğimiz şey..

Sadece seninle, kendinle ilgili olan naçizane bir olay mıdır acaba diyorum sorgulamanın ilk evresinde.. Akabinde hemen bir cevap bulamasam da zihnimde bazı tanımlamalar yapabilme kabiliyetini hissediyorum. Tanımlamalardan en yakın olanına sevgi adını veriyorum; kendinden emin olamayan kişi edasında, çevre denilen olgunun nezaretinde.. Kendine en yakın olanında bile tereddütler yaşıyorum.

İkinci evredesinde sorgulamanın, sen dışındakilerle bağlatı kurmaya çalışıyorum benden bihaber..ismine kurgu diyorum belkide; çevre denilen ve ikinci evreyle ilgisi olan olguları içinde barındıran, olasılığı milyonda bir olsa bile gerçekleşme mukadderatı olan..

Bu iki safha arasında gidip geliyorum hayat denilen döngü içinde.. Bir bütünlük var bozamıyor, her ikisi birlikte olmalı diye düşünüyorum. Ve bu gelgitler sürecinde bir isim daha zuhur ediyor, mutluluk diye tanımladığım..

Gelgitler yerini dinginliğe bırakıyor şu aşamada..Sanki “tanımsız bir duygu silsilesi” yeni bir isim buluyor kendince.......


Zaman çok çabuk ilerliyor
Anlam vermenin karmaşası içinde
Tam yerimidir acaba
Gerçekten bilmek isterdim

Farkındalıklar almış başını gidiyor
Bir bakmışsın sevgi oluyor
Yoksa kurgu hadisesi midir
Belliki anlam veremedim

Birşeyler olmuyor değil şu dönemde
İsmine haiz olamadığım
Adı mutluluk mu
Sonunu göremedim

“Bi kerede mutluyum de”
Sorsa idin birkez daha
Varsa eğer öyle bi yer
Emin ol senin yanın derdim