ZAMAN

Öyle farklı duygular içerisindeki şu fani beşer;

Bir yanda; hayat diye nitelendirdiğimiz olgu ile mücadelesi insanın, hani bazen olsada olur olmasada dediğimiz, hani an olur içinde kaybolduğumuz, hani an gelir yerinde sayan....Öyle zamanlar olurki iyiki bu hayatta var imişim dediğimiz, öyle zamanlar gelirki hayatı sorguladığımız en derin noktasına kadar acımasızca...


Diğer yanda; kendisi ile mücadelesi vardır insanın, belkide en zorlusu budur mücadele açısından. Zaman olur kendisi ile barışık olur, herşeyin iyi olduğunu, güzel olduğunu, pozitif olduğunu düşünür ve bunu uygular kendince, bahsi geçen hayat diye nitelendirdiğimiz olgu içerisinde...Zaman olur yerden yere vurur kendini hiç acımadan, bazen bilinçsizce, bazen düşünmeden, bazende hiç umursamadan...


Bir yanda hayat, diğer yanda kendisi insanın. Zaman içinde bu iki olgu birbiri ile oynar sürekli, hiç yorulmadan, hiç usanmadan...Bazen hayat kazanır, bazen kendisi insanın fekat hiç berabere bitmez bu oyun. Çünkü mücadeledir ikisinide kamçılayan, zorlayan....


Ama özünde bu mücadelenin, başka bir isim gizlidir; insanın hayat ve kendisi ile mücadelesini hafifleten, bu mücadelenin çekilebilir, yaşanabilir, üstesinden gelinebilir bir hal almasını sağlayan bir isim...

O’nun adı sevgidir,

O’nun adı; değer verdiğin, senin diğer parçan dediğindir,

O’nun adı DENİZ’ dir.....


Öyle zamanlar vardırki
Hani hayatın içinde seni mutlu eden…
Öyle bir zaman gelirki
Kendimi buldum dediğin…
Bilirimki
İşte o zaman
Senin yanında olduğum zamandır